Çdo ditë nga ora 17:00 deri në 21:00, fëmijët deri në 10 vjeç mblidhen në fushën e betonit të futbollit në lagjen veriore Pascuales të Guayaquil për të mësuar se si të vrasin.
Për katër orë ndërsa dielli perëndon mbi qytetin port në Ekuador, ‘shkolla për sicarios’ i mëson studentët e saj të ngarkojnë armët, të gjurmojnë objektivat e tyre dhe të vrasin.
Shkollat, një sekret i hapur, janë hapi i parë për atentatorët e rinj aspirues (sicarios) për t’u bashkuar me bandat rivale që konkurrojnë për një pjesë të tregut në rritje të eksportit të kokainës në Evropë.
Por ‘diplomimi’ nuk është i garantuar. Rekrutët e rinj fillimisht pritet të vrasin një anëtar të bandës rivale, ose në disa raste, familjen e tyre.
“Ata i detyruan disa fëmijë të vrisnin kushërinjtë ose dajat e tyre”, tha Juan, 16 vjeç, për The Telegraph.
“Bëhet fjalë për të provuar besnikërinë,” thotë adoleshenti, i cili ka vrarë 45 persona që kur u regjistrua në moshën 12-vjeçare, të gjithë gjakftohtë.
“Fëmijët e dinë se nëse refuzojnë, do të vriten. Ata nuk kanë zgjidhje,” shton ai.
Rritja e kampeve të vrasjes në Guayaquil vjen pasi një betejë e re e ashpër shfaqet në qytet. Fraksionet lokale janë përfshirë në një luftë brutale për të punuar për zotërit e rinj të rajonit eksportues të kokainës: bandat shqiptare. Ky port plot zhurmë, porta për në plazhet e Paqësorit të Ekuadorit dhe në ishujt Galapagos, është kthyer në një zonë lufte.
Dhe valëzimet mund të ndiheshin aq larg sa Grimsby. Sipas burimeve të policisë britanike, nga 11 ton kokainë rekord të sekuestruar në Britaninë e Madhe vitin e kaluar, me shumë gjasa vijnë nga grupe kriminale nga Ballkani.
Ata dërgojnë drogë në brigjet britanike nga Amerika e Jugut, nëpërmjet Belgjikës ose Holandës, të cilat janë bërë portet kryesore të drogës në Evropë vitet e fundit.
Migrimi nga Shqipëria, një nga vendet më të varfra në Evropë, ka lejuar që bandat të krijohen në qytete kyçe në të gjithë kontinentin dhe të marrin nën kontroll rrjetet e trafikimit të dominuara më parë nga mafia italiane. Në Amerikën e Jugut, fragmentimi i strukturave të krimit të organizuar që nga marrëveshja e paqes me guerilët e Farc-ut, ka hapur tregun e drogës, duke lejuar hyrjen e bandave shqiptare.
Duke lënë mënjanë ndërmjetësit tradicionalë italianë apo meksikanë, shqiptarët negociojnë drejtpërdrejt me prodhuesit. Ata tani në thelb komandojnë të gjithë zinxhirin e furnizimit nga Amerika e Jugut në Evropë.
Dhe kjo sjell një produkt më të lirë dhe me cilësi më të mirë në vende si Britania, ku përdorimi i kokainës është bërë i kudondodhur, dhe jo më vetëm në mesin e klasave të mesme. Agjencia Kombëtare e Krimit thotë se bandat e dhunshme shqiptare tani dominojnë botën e krimit britanik. Guayaquil, një pikë kyçe e furnizimit në gazsjellësin shqiptar, është bërë epiqendra e fundit e dhunës në botë të lidhur me drogën.
Të gjithë duan një copë byreku”, thotë Juan, duke shpjeguar se si bandat lokale po luftojnë për supremaci për të punuar dhe për t’u marrë me shqiptarët.
Në lagjet më të varfra të Guayaquil, vrasja është bërë pothuajse rutinë, dhe shumë nga viktimat janë fëmijë dhe adoleshentë.
Muajin e kaluar, dy vëllezër, 6 dhe 10 vjeç, u qëlluan për vdekje në shtëpinë e tyre teksa luanin me lodrat e tyre. Një fëmijë i tretë, 5 vjeç, ka mbetur i plagosur. Në fillim, policia besonte se fëmijët ishin “dëm kolateral”, por tani ata thonë se të miturit ishin në shënjestër të drejtpërdrejtë nga rivalët kriminelë të babait të tyre.
“Një tjetër rezultat u zgjidh,” thotë Juan.
Shifrat e policisë tregojnë se numri i të vrarëve nën 18 vjeç në qytet deri më tani këtë vit është trefishuar që nga viti 2021.
“Kjo është e gjitha e re për ne,” tha për The Telegraph, koloneli Byron Ramos, zëvendës shefi i policisë kundër narkotikëve të vendit. “Dhe po përkeqësohet.”
Shkalla e vrasjeve në Guayaquil është dyfishuar në 34.1 për 100,000 banorë në 12 muajt e fundit, duke e bërë atë një nga qytetet më të rrezikshëm në botë. Dhe nuk vriten vetëm gangsterët. Gjithashtu janë vrarë prokurorët e përfshirë në çështjet kundër trafikantëve të drogës dhe gazetarët që ekspozojnë rrjetet e tyre të paligjshme. Dy javë më parë një makinë bombë shpërtheu në qytet, duke vrarë pesë persona. Ministri i Brendshëm i Ekuadorit, i cili nuk iu përgjigj kërkesave për intervistë, tha se bombardimi ishte një shpallje lufte nga bandat.
Presidenti shpalli menjëherë gjendjen e jashtëzakonshme, duke militarizuar efektivisht qytetin dhe duke vendosur shtetrrethim dhe pika kontrolli. Por është shumë vonë.
Arrestimet e fundit të gjyqtarëve, avokatëve dhe komandantëve të marinës, të gjithë të implikuar në skandale korrupsioni dhe trafik ndërkombëtar kokaine, tregojnë se si vendi po shndërrohet me shpejtësi në një narko-shtet. Shqiptarët mbështeten te bandat lokale në Ekuador për t’i ndihmuar ata të transportojnë kokainën e tyre dhe të ofrojnë siguri. Dhe kjo ka krijuar një rivalitet të ashpër mes kundërshtarëve për t’u bërë më i madhi dhe më i miri.
Sipas burimeve brenda komunitetit të inteligjencës së Ekuadorit, shqiptarët bashkëpunojnë me banda të ndryshme në pika të ndryshme të zinxhirit të furnizimit, por ato me më shumë territor, më shumë armë dhe më shumë kontroll bëhen partnerët e preferuar
Një nga humbësit në rendin e ri është banda Choneros, e cila dikur dominonte peizazhin kriminal të Ekuadorit. Vrasja e kreut të bandës vitin e kaluar shkaktoi përleshje të brendshme dhe një seri trazirash në burgje, në të cilat u vranë më shumë se 300 të burgosur, shumë prej tyre iu prenë kokat.
“Është për t’u bërë më i fortë,” thotë ‘Jonny’, një drejtues bande, për The Telegraph nga brenda SUV-it të tij antiplumb.
“Ne duhet t’u tregojmë shqiptarëve, meksikanëve, kujtdo qoftë, se jemi seriozë dhe se mund të bëjmë biznes të vërtetë”, thotë ai me syze dielli dhe bizhuteri të rënda.
Trazirat e burgut ende hedhin hije mbi Ekuador, e tillë ishte dhuna ekstreme që çoi në copëtimin e rreth gjysmë duzinë të të burgosurve.
John Campuzano Trivino, një baba, iu lut nga qelia e tij përmes mediave sociale që autoritetet të ndërhynin përpara se të vritej.
Djali i tij tha për The Telegraph: “Banda po hapte një vrimë nëpër mur. Plani i tyre ishte t’i jepnin fund rivalëve të tyre dhe babai im, i cili nuk ishte gangster, ishte një nga shumë të kapur në mes. Autoritetet nuk bënë asgjë”.
Ndërsa bandat e reja luftojnë për kontroll brenda dhe jashtë burgut, nevoja për këmbësorë është bërë më e rëndësishme se kurrë. Adoleshentët bëhen objektiva të dukshëm.
“Unë punësoj dikë vetëm për të rekrutuar të rinj,” thotë Johnny, duke tundur pistoletën në një grua të re që kalonte rrugën.
