Red Rooms nuk është një tjetër film me vrasës serialë, ndonëse sillet rreth gjyqit të Ludovic Chevalier, i cili akuzohet për vrasjen e vajzave adoleshente. Red Rooms është një vepër kushtuar pasojave psikologjike të dhunës ekstreme. Historia ka treguar se ndonëse vrasës serial, shumë gra janë tërhequr prej tyre dhe për rrjedhojë lind pyetja “pse”.
Janë të shumtë psikologët që herë pas here tentojnë të përgjigjen shkencërisht pse vërehet ky fenomen. Si është e mundur të biesh në dashuri me një njeri që e di mirë që ka marrë jetë dhe ka shkatërruar të tjera?
Disa argumentojnë se tërheqja që një grua mund të ndjejë ndaj një vrasësi serial është sepse ajo e sheh atë si një fëmijë të vogël që ka nevojë për dashurinë e saj amtare. Prandaj, nuk është e rrallë të krijosh një lidhje dashurie bazuar në nevojën për kujdes dhe mbrojtje.
Një tjetër këndvështrim është se këto gra përpiqen të shtojnë një dramë në jetën e tyre. Pra, ato kërkojnë aventurën dhe rrezikun që premton një marrëdhënie e tillë gjëra që ato, në mënyrë paradoksale, mendojnë se kanë më pak gjasa t’i ndodhin vetes.
Shumë nga vrasësit mendohet se janë tërheqëse për disa gra, sepse ato kanë fuqinë t’i manipulojnë ashtu si viktimat e tyre. Nuk është e rrallë, gjithashtu, që ka gra që përpiqen të jenë heroina në sytë e këtyre burrave, për t’i bërë ato të ndryshojnë dhe të nxjerrin në pah anët e tyre të mira.
Le të mos harrojmë gjithashtu sindromën Hubristofilia ose sindromën Bonnie dhe Clyde. Hubristofilia i referohet grave që tërhiqen nga kriminelët dhe banditë, të cilat konsiderohen si partneri i përsosur. Ata u dërgojnë mesazhe dashurie pasi besojnë se pavarësisht krimeve të tyre të tmerrshme, ata do të jenë ndryshe me ta. Gratë mendojnë se këta burra nuk do t’i dëmtojnë kurrë, por “i marrin”, shohin prapa fytyrës së tyre të keqe dhe të njohin motivet e tyre.
Prandaj, Red Rooms nuk është një film tjetër për vrasës serialë. Qëllimi kryesor është të ndalojë (ose të paktën të pakësojë) idealizimin e personazheve të tillë.
