Këtu, bisedat e vogla shihen si të kota dhe referohen si kallprat (“biseda të ftohta”) ose dödprat (“biseda të vdekura”). Për të shmangur përfundimin në këto situata, shumë suedezë kanë bërë një art të shmangin kontaktin me sy me të huaj dhe të njohur që ata mund të hasin në rrugë duke parë telefonat e tyre ose duke vështruar në dritaret e pazarit në vend, shkruan BBC.
Për suedezët, qëllimi i të folurit është shkëmbimi i informacionit kuptimplotë dhe përfshirja në biseda të panevojshme thjesht nuk vlerësohet. Turistët në Suedi që përpiqen të fillojnë një bisedë joformale me një shitës apo kamarier, madje edhe me përshëndetjen lokale të “hej”, ka të ngjarë të takohen me një “hej” të sheshtë në përgjigje, shpesh me një nëntekst të acarimit të dobët ose mosbesimit.
Ekspertët thonë se kjo rezervë mund të jetë për shkak se Suedia është një vend i populluar pak në krahasim me peisazhin e gjërë që ka, ku për qindra vjet, njerëzit folën shumë rrallë me ata që nuk ishin në rrethin e tyre. Një hipotezë tjetër është se kjo neveri ndaj bisedave mund të lidhet me nivelin relativisht të ulët të emigracionit në Suedi gjatë viteve 1960. Ekspozimi minimal ndaj kulturave të tjera historikisht nënkuptonte që suedezët kishin më pak të ngjarë të merrnin këtë praktikë të vendosur jo-suedeze.
Megjithatë, pavarësisht nga pamja e jashtme e tyre në dukje e ftohtë, suedezët do të jenë pothuajse gjithmonë të sjellshëm dhe miqësorë, megjithëse thjesht në një mënyrë të ndryshme nga ata nga kulturat që zgjedhin të flasin më shumë. Në një vend që ndryshon thjeshtësinë dhe prakticitetin, është më mirë të mos flasësh pa ndonjë arsye në Suedi.
