Në historin e mjeksisë në Elbasan nje vend të veçantë zënë edhe infermierët .
Riza Kotherja ështe nga infermiert e vjetër në Elbasan . Lindi ne vitin 1902 dhe ndërroi jetë në vitin 1962.
Nga nje bisede me vajin e tij Liliana (Gjevori ) arritëm të mesojmë se Rizai mbeti jetim rreth moshes 14 vjeç , kur babai i tij Qazim Kotherja ndërroi jetë dhe mbeshtetje për djalin e vogël u be miku i ti , mjeku i mirnjohur Petraq Popa( vëllai i Miri Popa dhe xhaxhai i Ylli Poput )
Petraq Popa , mjek patolog e mbante me vete Rizain dhe e çoi tek spitali ushtarak qe ndodhejnë Krastë , ku në ate kohe sherbenin mjeke angleze dhe austriakë që e hapën këtë spital gjatë Luftës I Botërore .
Me kërkesen dhe interesimin e tij , duke qëndruar në këtë spital, Rizai beri edhe ushtrine atje dhe njëherazi sherbente edhe si ndihmës infermier në shërbim të doctor Petraqit dhe ti dhe mjekëve të tjerë .
Pikërisht këtu mori edhe njohuritë e para si infermier.
Ne mobin 22 vjeçare , rreth vitit 1924 , duke vlerësuar aftësitë e Rizait , doktor Petraqi e çon atë në Itali për të studiuar në një shkollë të specializuar ku u diplomua si ndihmës mjek.
Ai iu përkushtua këtij zanati gjatë gjithë jetës së tij , duke fituar njohuri nga mjeket e ndryshëm dhe duke u shërbyer me pērkushtim qytetarëve .
Vaitia shtëpi më shtëpi e këtij infermieri ndihmes – mjek , e bëri atë të njohur si njeri . Ishte i pranishëm gjithnje pranë mjekëve kirurgē , sepse vëmendja që ai tregonte në punë spikaste tek kirurgët që donin t’a kishin gjithnjë pranë vetes .
Deri në kohën e luftës punoi si infermier në këtë spital në Krastë , ku shërbeu edhe gjatë kohës së luftës .
Më pas ai kalon tek spitali i parë , që ndodhej në hyrje të rrugēs , poshtë lagjes ” Namazgja ” , në të ashtquajturën ” Ndertesa e Narazanëve ” .
Pjesa tjetër e punës së tij ishte në spitalin e ri të asaj kohe , përtej shinave të trenit , që më pas u bë maternitet , aty ku sot ndodhet Drejtoria e Bujqësisë.
Edhe pse ai mbushi moshën e pensionit atë nuk e lanë të dilte në pension .
Punoi edhe 5 vite më pas , deri sa u sëmur .
Pas 4 muajve ai ndërroi jetë . Vetëm një nga fëmijet e Riza Kotheres u bë mjek Patolog – Baki Kotherja .
Gjithë jeta e tij ishte në shërbim të mjekësisë , të njerëzve , me konceptin e parimin ” Nuk ka dite , nuk ka natë , nuk ka të varfër , nuk ka te pasur . nuk ka te bardhe nuk ka të zinj ” që ishte edhe Betimni i Hipokratit .
E bija e tij Liliana Kotherja ( Gjevori) , shprehet se Dr. Reshat Kapshtica kur futej në operacion , nuk e niste atë pa qene i pranishëm infermieri Riza Kotherja .
Po kështu bënte edhe Kol Papajani .
Vajza e tij tregon se ka patur raste kur nje pacienti i thuhej se do të priste këmbët , ai nuk binte dakort dhe i bënte mjekime speciale pacientit , duke ia shpëtuar këmbën .
Janë shumë raste të tilla që njerëz të ndryshëm kanë gjetur shpëtim nga mjekimet dhe keshillat e ndihmës – mjekut Riza Kotherja . Gjatë kohës që ai ka qenë infermier ka punuar me kolegë të tjerë , nga të cilët përmendim : Isak Shehu , Ahmet Hoxholli , Makbule Pila , Diana Kapazi ( Kapshtica , mbesa e doktor Kapshticës ) , Sadik Jazxhiu , Aferdita Nikolla infermiere e vjetër që sot ka një vajzë mjeke ) .
Një nga bashkëpunëtorët e Rizait ka qenë edhe Mukin Koçi laboranti Rontgenit ( Radioskopise ) , që ishte bashke me te shoqen Lutfije Hajdari , edhe kjo infermiere që ka mbaruar shkollen në Itali .
Arkivi Digjital Elbasan
