Shumica e kërkesave të prokurorëve Mario Palazzi dhe Francesco Cascini janë pranuar, 12 persona të tjerë u dënuan me dënime që varionin nga minimumi 4 vjet e 6 muaj deri në maksimum 9 vjet e 8 muaj. Dy të pandehur janë shpallur të pafajshëm.
Në qendër të konfliktit për kontrollin e trafikut të drogës që kishte pushtuar Romën nga Castelli Romani, deri në lidhjen e aleancës me bandën e Fabrizio Piscitelli Diabolik në Ponte Milvi
Por kush janë Elvis Demçe dhe Ermal Arapi?
“Dikush, në fund, e mori Romën.” Ose, të paktën, u afrua shumë. Shqiptarët e brezit të dytë. Të rritur nën hijen e familjeve kriminale historike që ndanë kryeqytetin, ata janë të egër, të armatosur deri në dhëmbë.
Ata nuk pushuan së qeni të uritur për pushtet. Kanë filluar t’i ngjitin shkallët që të çojnë “në qiell” si shitës droge në trotuare. Koha ka shpaguar gjithçka. Sot ata janë bashkëbiseduesit e privilegjuar të familjeve ‘Ndrangheta’ në Romë, ndërfaqja e respektit për “aristokracinë kriminale të vendit”. Ata nuk respektojnë asnjë rregull, por e dinë atë themelorin, të memorizuar në kompaninë mëmë ku janë rritur, klani Sienez: kush bën çmimin e drogës në Romë, qeveris tregun.
Dhe kushdo që qeveris tregun komandon. Ata ia kanë dalë. Falë marrëdhënieve të vendosura me “Kartelin e Gjirit” në Kolumbi, falë paktit me ushtrinë marokene që lehtësojnë kanalet e furnizimit me hashash, falë disa agjentëve të mirë në Ekuador.
Ata arritën të kishin shumë gjëra dhe me një çmim konkurrues. Ata kanë arritur të sigurohen që ata që nuk janë me ta të shmangin veten. Një peshkaqen i vjetër si Massimo Carminati e kishte kuptuar tashmë këtë në 2013. “Ata janë të shëmtuara të fortë”, kishte thënë ai në një nga intervistat e tij të përgjuara në hetimin e kapitalit mafioz. Mes të tjerash thuhet: ” janë fëmijë të
shqiptarëve që kanë punuar këtu dhe prandaj e dinë mirë gjuhën, e njohin mirë territorin. Dhe pastaj në krahasim me nëntokën romake ata janë të këqij, domethënë nuk i qiten askujt”.
Arbeni, mbreti i parë
Nëse bashkojmë punën e viteve të fundit të Drejtorisë së Rrethit Antimafia të Prokurorisë Publike të Romës, gjejmë një nismë të kësaj historie.
E bashkë me të edhe tre emra të përsëritur: Arben Zogu, Dorian Petoku dhe Elvis Demçe. Dhe pikërisht me Arbenin duhet të fillojmë.
E quajnë “Riccardino”, ai tashmë ka grumbulluar një pasuri me drogë dhe lojërat e fatit. Madje ai ka zhvilluar një farë aftësie diplomatike në vendosjen e marrëdhënieve të forta me familjet e larta të krimit. Falë burgut që bëri në Avellino, ku u njoh me kalabrezin Rocco Bellocco, të klanit Rosarno.
E ka nisur nga Acilia. Aty ku – jemi në vitin 2013 – ai arriti të bënte turneun e tij diskret me ndihmën e vëllezërve Guarnera dhe të tjerë shqiptarë, duke ripropozuar formatin dhe rutinën e grupit Camorra që deri pak kohë më parë drejtohej nga Mario Iovine, i klani i Casalesi. Arbeni bën biznes me të gjithë. Nga Fasciani te Sienezët, nga Carminati në ‘Ndrangheta. Kalabrezët janë numër një – shpjegoi ai gjatë një interviste në burg – ata më ftojnë për darkë çdo mbrëmje”. Dhe në atë 2013 – vënë në dukje ata që e hetojnë – banda e tij “mund të mbështetet në marrëdhëniet e datuara me subjekte që i përkasin Banda della Magliana, si të mirënjohurit Luciano Crialesi dhe Renato Santachiara”. Mbi të gjitha, banda ka “krijuar marrëdhënie bashkëjetese me anëtarët e klanit Fasciani të Ostias,
2013 është viti në të cilin karabinierët ndjekin dhe dëgjojnë si hije Massimo Carminati. Ai e fotografon në përqafim me Arben Zogun, i cili ndërkohë ka hyrë plotësisht në krye të “baterisë Ponte Milvio”, po i njëjti bandë që drejtohet nga shefi historik ultras i “Irriducibili” të Lacios që do të vritej në gusht 2019 në Parco degli Acquedotti: Fabrizio “Diabolik” Piscitelli. Edhe Guardia di Finanza e vëren Arbenin. Është viti 2015 dhe djali është bërë i madh, siç shënon Komanda Krahinor në një raport të korrikut: “Është regjistruar ngritja e papritur dhe domethënëse e vetë Zogut brenda nëntokës romake, në kushte reciprociteti, gene kriminale.
Por jo e fundit. Sepse kush do t’i duhet ta pasojë, tashmë në vitin 2015, sillet rreth tij si engjëjt mbrojtës: Dorian Petoku dhe Elvis Demçe.
Protagonistët
Lidhjet e Dorianit
Në vitin 2015, dyert e burgut hapen për Arbenin, por edhe Elvis Demçen, i cili duhet ta pasojë, është pas hekurave, pasi akuzohet për vrasjen e Federico Di Meo, i vrarë në Velletri në 2013, Elvis. do të shpallet i pafajshëm në Apel, por fakti mbetet se ai nuk është gati për trashëgimi. Pra, i takon Dorian Petokut. Djali ka lindur në vitin 1988 në Shqipëri, në Lezhë, një qytet me 113 mijë banore. Kërcimi nga Lezha në Ponte Milvio të Romës, duket se nuk e mërzit Dorianin, i cili e mbush shpejt boshllëkun e lënë nga Arbeni, Mbreti i parë.
Në vitin 2018, në rrjetet sociale ai pëlqen të përjetësojë veten mes tufave të kartëmonedhave dhe armëve. Një vit më parë, hetimi “Grande Raccordo Criminale” dokumentoi se si ai bënte biznes me Fabrizio “Diabolik” Piscitelli dhe partnerin e tij Fabrizio Fabietti. Edhe nëse imazhi që fotografon respektin e fituar nga shqiptarët në bilancin kriminal të qytetit është ai i përjetësuar nga një drekë e 13 dhjetorit 2017, në restorantin “L’Oliveto” në Grottaferrata. Atë ditë, ulur rreth një tavoline, janë katër burra të rëndë. Është një i infiltruar, i cili e quan veten “Francezi” dhe veprat e të cilit rrëfehen në operacionin “Brazil low cost” (kur familja Casamonica tentoi të sillte në Itali një avion të ngarkuar me kokainë të pastër që do t’i bënte milionerë).
Në krah të tij, ulet Salvatore Casamonica, i lindur në 1976, një figurë e kalibrit të madh kriminal dhe kryetar i klanit që kontrollon Romën Lindore.Përballë tij ha dhe diskuton Fabrizio Piscitelli, Diabolik. Dhe pastaj është ai. Dorian. Dorian Petoku. Nuk është një drekë me miqtë. Casamonica, Piscitelli dhe shqiptarët në fakt po vulosin një mafia pax që do të duhet t’i japë fund konfliktit midis familjeve Esposito dhe Spada dhe të lejojë që trafiku i drogës të lulëzojë në bregdetin e Lazios.
Një ekuilibër i ri në të cilin shqiptarët fitojnë vend në tavolinë. Megjithatë, pasuria e Dorianit është e shkurtër. E arrestuan në vitin 2019 në Shqipëri (shtatorin e kaluar u ekstradua në Itali). Dhe prandaj, më në fund i takon Elvis Demçes, i cili ndërkohë i ka zgjidhur problemet me drejtësinë. ha dhe diskuton Fabrizio Piscitelli, Diabolik. Dhe pastaj është ai. Dorian. Dorian Petoku. Nuk është një drekë me miqtë.
Casamonica, Piscitelli dhe shqiptarët në fakt po vulosin një mafia pax që do të duhet t’i japë fund konfliktit midis familjeve Esposito dhe Spada dhe të lejojë që trafiku i drogës të lulëzojë në bregdetin e Lazios. Një ekuilibër i ri në të cilin shqiptarët fitojnë vend në tavolinë. Megjithatë, pasuria e Dorianit është e shkurtër.
Piscitelli dhe shqiptarët në fakt po vulosin një grup mafioz që do të duhet t’i japë fund konfliktit mes familjeve Esposito dhe Spada dhe të lejojë që trafiku i drogës të lulëzojë në bregdetin e Lazios. Një ekuilibër i ri në të cilin shqiptarët fitojnë vend në tavolinë.
Megjithatë, pasuria e Dorianit është e shkurtër. E arrestuan në vitin 2019 në Shqipëri (shtatorin e kaluar u ekstradua në Itali). Dhe prandaj, më në fund i takon Elvis Demçes, i cili ndërkohë i ka zgjidhur problemet me drejtësinë.
Elvis “il Dio”
Elvisi rrezikoi të kalonte jetën në burg. Por tani, në 36 vjeç sa është në vitin 2020, ai është i lirë dhe ka gjithçka: urinë, karizmën, ligësinë, aftësitë logjistike dhe kontaktet e duhura. Ai del nga burgu më 19 prill, në pandemi dhe izolim të plotë. Me një bindje të rrënjosur thellë: “Unë jam Zoti”. Ai e shkruan në rrjetet sociale, duke përdorur pseudonimet e tij, “Spartacus” ose “Perseo”, të cilave u lidh një kuptim i fortë simbolik. Në mungesë të tij, sheshet e trafikut të drogës u morën nga Ermal Arapaj, shqiptar si ai dhe drejtues i një organizate tjetër shumë të respektuar. Por tani që ai ka dalë nga burgu, pronari pretendon atë që ai e konsideron të tijën. “Isis është jashtë,” thotë Elvis, duke e krahasuar veten me kalifatin e zi dhe duke shpallur luftën. Po, ai është i gatshëm të shërohet ”
“ka vetëm një kishë … edhe këtu kalldrëmet janë tanët”
thotë duke dhënë urdhra nga veranda e shtëpisë së tij, në via Foglianese, një grup shtëpish jo shumë larg Prenestinës, pak pas daljes së Grande Raccordo Anulare në jug të Romës. Elvisi përpiqet të eliminojë rivalin e tij Arapaj duke e dorëzuar nën kujdesin e një komandoje prej katër vrasësish pranë Lanuvios. Ai synon të vrasë dy magjistratë romakë që kishin vënë një fole në timon, madje me çmimin e vrasjes së tyre sapo të dilnin nga gjykata në piazzale Clodio. Dhe ai urdhëron të zbulohet se ku jetojnë policët që janë marrë me njerëzit e tij.
Elvis ka kontakte me Kolumbinë, Marokun dhe Ekuadorin. Dhe ai është i armatosur deri në dhëmbë. Ai punon me ‘Ndrangheta’, bisedon me kupolën e ushtrisë marokene dhe me “trashëgimtarët e Pablos janë ata të kartelit Medelin.” Ata që kontrollojnë guerilët në Amazon”, thotë ai. E megjithatë për Elvisin, paratë nuk janë gjithçka. Krimineli, për të, është një dimension ekzistencial, i vetmi që mund të imagjinohet. “Gjithmonë do të më mungonte diçka sepse brenda jam një kriminel. Edhe me 100 milionë me kostum dhe kravatë të ndaluar gjithmonë, unë mbetem brenda. Nuk do ta dija kurrë se ai jeton dhe mendon si një i krishterë i mirë”
Po, ai nuk është si “ata homunculi, që të kalojnë jetët ‘është terreni për të vulosur kartën dhe konsumon’ ajër”. Ai nuk konsumon ajër. Ai jeton në magjepsjen e një “miti” si Raffaele Cutolo, i cili feston ditën e vdekjes: “Ky njeri i madh ka vdekur. Që në 79 i burgosur”, shkruan ai duke kujtuar refuzimin e shefit të Camorra për të bashkëpunuar: “Ai u përgjigj unë” Jam mësuar mes hekurave dhe portave për të parë familjen time dhe kjo është në rregull, më jep më shumë dashuri të vdes mes hekurave dhe portave me dinjitet sesa mes luksit dhe turpit”.
Me Elvisin, Roma është e përmbytur me tonelata kokaine dhe sherre. Të cilat kthehen në paleta parash. Por, në fakt, pasuria nuk mjafton. Ai ka nevojë për gjak. Përpiqet më kot të vrasë Arapaj uzurpatorin. Por nuk i japin kohë.
Ai arrestohet. Dhe, disa muaj më vonë, Europol arrin të marrë në dorë një server të dedikuar të quajtur “Sky Etc”, i cili përmban bisedat e koduara të 170 kriminelëve të bindur se ata mund të flasin lirshëm.
Ka edhe ato të Elvisit dhe të këputurve të tij. Janë fotot e viktimave të klanit të sjella në shkurre me armën e drejtuar në kokë, në pritje për të ditur fjalën e fundit të Elvisit dhe për rrjedhojë fatin e tyre të jetës ose vdekjes.
Droga dhe mbledhja e borxheve
Serveri i sekuestruar nga Europoli është një arkivol i frikshëm i aftë për të hapur një goditje përfundimtare gjatë pesë viteve që i kanë dhënë Romës “mjeshtrave” të saj të rinj. Pas biznesit të automatëve Arben Zogu, i cili u ndërpre në vitin 2015, shqiptarët i janë rikthyer bizneseve më klasike. Duke filluar me mbledhjen e borxheve, që ka qenë gjithmonë traditë. Nuk është rastësi që emri i Arben Zogut lidhet me atë të disa borxhmarrësve të përfshirë në historinë ku u arrestua ish-bashkëshortja e ish-futbollistit Daniele De Rossi, Tamara Pisnoli, e përfshirë në rrëmbimin e një sipërmarrësi.
Pasardhësi i Arbenit, Dorian Petoku, është gjithashtu i njohur me mbledhjen e borxheve. Këtë e dokumentojnë aktet e hetimit “Grande Raccordo Criminale” për vrasjen e Diabolikut. Për të përmendur një: më 6 maj 2018 Piscitelli dhe krahu i tij i djathtë Fabrizio Fabietti, së bashku me Dorian Petokun “me mbështetjen e Leandro Bennato dhe Ettore Abramo”, dhe me ndihmën e boksierit Kevin nga Napoli, Andrea Maatoug dhe Aniello Marotta masakrojnë Anxhelos Mirashin, i njohur si “Engjëlli i vogël”, një tjetër shqiptar i njohur si trafikant droge.
Ai nuk kishte ndërmend të shlyente 103 mijë euro të marra si mbytje dhe për më tepër kishte hapur biznesin e tij. Një fyerje. Financuesit dëgjojnë Fabiettin i cili thotë: një tjetër shqiptar i njohur si trafikant droge.
Ai nuk kishte ndërmend të shlyente 103 mijë euro të marra si mbytje dhe për më tepër kishte hapur biznesin e tij. Një fyerje. Financuesit dëgjojnë Fabiettin i cili thotë: një tjetër shqiptar i njohur si trafikant droge. Ai nuk kishte ndërmend të shlyente 103 mijë euro të marra si mbytje dhe për më tepër kishte hapur biznesin e tij. Një fyerje. Financuesit dëgjojnë Fabiettin i cili thotë: “Unë përgatita një makinë për të. Ne i masakrojmë të gjithë … janë katër vetë … janë të gjithë të shëmtuar të shëmtuar … këta po i shfarosin të gjithë … me goditjen elektrike shtrijnë njerëzit”
Edhe Elvis Demçe, “Zoti” nuk heq dorë nga mbledhja e borxheve. Pikërisht atij i kthehet në fakt producenti i filmit Daniele Muscariello kur duhet të kthejë një shumë të drejtë: 900 mijë euro. Dhe kjo sepse para se të përfundonte në burg së bashku me 9 persona të tjerë, përfshirë një karabinierë dhe një polic që mbante erën e Kamorrës, Muscariello pastronte para duke shfrytëzuar kompanitë e tij.
“Një film mund të kushtojë 200 mijë por mund të kushtojë edhe 50 milionë euro”, tha ai. Me përjashtim të asaj që trokiti në derën e Elvisit për të marrë një mal me grurë nga “një kompani nga Velletri që kishte marrë, falë napolitanëve, një nënkontratë për punimet në lidhje me rindërtimin pas tërmetit të L’Aquila”. As më shumë e as më pak se një ryshfet i papaguar për një kontratë. Elvisi niset. ” “Për t’i trembur ata? Jo, jo, për të mos i vrarë! Njërin e godasim në këmbë, tjetrin e bëjmë të shkojë”
Por biznesin e vërtetë shqiptarët e bëjnë me drogën. Ata fillojnë duke shfrytëzuar marrëdhëniet me rajonin e Kampanisë. Por ata kërkojnë më shumë prej tyre sesa thjesht kontrollin e farmacive.
Ata nuk kanë ndërmend të jenë hallka në një zinxhir. Ata duan të menaxhojnë të gjithë tregun, duke u bërë furnizuesit e tij. Dhe prandaj nuk mjafton të garantohet blerja dhe transporti i sasive të mëdha të drogës, duke paguar kështu kokainën 36 ose 34 mijë euro për kilogram. Ne mund të bëjmë më shumë dhe më mirë. Por për këtë ju duhet të keni kontakte ndërkombëtare.
Fillimisht tenton Dorian Petoku, i cili së bashku me Salvatore Casamonica, malazezin Tomislav Pavlovic dhe dy italianë të tjerë tenton të marrë kokainë të pastër nga Brazili, Republika Domenikane dhe Bolivia. Falë disponueshmërisë së avionëve, armëve dhe pajisjeve për t’iu shmangur kontrolleve, siç dokumentohet nga hetimi që bllokon dhe ndërpret një ngarkesë prej 7 tonësh kokainë me të cilën përmbyten sheshet e kryeqytetit. Nga ana tjetër, Elvisi ia del më mirë dhe ia del të blejë kokainën edhe me 30 mijë euro kilogrami. Duke shfrytëzuar talentin e tij për logjistikë.
Në fakt, ajo u propozon furnitorëve jo vetëm si klient, por si një bashkëbisedues i aftë për të menaxhuar transportin, magazinat dhe reletë. Droga, e cila fillimisht ishte blerë dhe marrë në Kampania, fillon të mbërrijë direkt në Romë. Dhe ky është vetëm fillimi.
Në fakt, bisedat sekrete të Elvisit tregojnë për madhësinë dhe kalibrin e tij ndërkombëtar: “kivit” e ardhur nga Ekuadori, marrëveshjet me ushtrinë marokene, marrëveshjet me “Gulf Cartel” në Kolumbi dhe kontejnerët e mbushur me drogë që mbërrijnë në port nga Gioia Tauro. Më 20 janar 2021 postohet një sms në chat-in e shqiptarit. Është komunikimi nga kontakti në Marok, “hermano”: “Do të shpjegoj pak për t’ju bërë një llogari për nivelin e këtij operacioni – shkruan burri – Ky operacion kontrollohet dhe autorizohet nga kupola ushtarake. Tashmë drejtori i portit dhe tranzitori janë thirrur për të marrë urdhra për trajtimin e kontejnerëve që shkojnë në Gioia Tauro (Nuk do të kontrollohen). Ngarkesat mbërrin në Kalabri. Si dhe ato kolumbiane,
